Leegzuigen
LEEGZUIGEN
Hol en leeg getrokken
Beroofd van energie
Door al die zuigers
in mijn leven
Die gratis kwamen tanken
Ik nu niet meer zie
Ze genoten van mijn warmte
Misbruikten al mijn kracht
Profiteerden van de brandstof
die ik vrijwillig bracht
Zo is het jarenlang gegaan
Het is nog niet te laat
De zuigers zuigen ergens ver
Niet meer in deze straat
Geen energie en schenking meer
Hetgeen ik nu vertik
Er wordt alleen nog bijgetankt
Door iemand die belangrijk is
En die persoon ben ik
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, september 18, 2014 01:33 |
| Goed voor jezelf ook te kiezen. Goed verwoord. | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Woensdag, september 17, 2014 18:44 |
| graag gelezen | |
| DrieGeetjes: | Woensdag, september 17, 2014 17:27 |
| Aha! Op een gegeven moment in je leven kom je automatisch tot de conclusie dat er één persoon het belangrijkste is, en dat ben jijzelf, Henk. Een bevrijdende gedachte en gevoel, niet? ;) Nu kun je anderen steunen (nog steeds vrijwillig) zonder dat je 'leeggezogen' wordt, en je ware vriend tegenkomt. Jezelf... ;) Klasse, Henk! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2014 | ||
| Thema's: | ||