Soms kennen de mensen rust nog duur,
en o jee wat kijken ze dan zuur.
Er is geen beginnen meer aan,
het liefst zouden ze om zich heen slaan.
Want ach o wee,
wat heb je dan aan de tv?
Dat kost je je vrije tijd,
en ondertussen blijft de nijd.
Schijtziek zijn,
van de hartenpijn.
En daar zit je dan,
wordt het soms rammedan?
Je weet het maar nooit,
wie er een balletje opgooit.
Maar gewoon doorgaan,
dat is allang van de baan.
Als de frustratie,
het wint van elke prestatie.
En dat komt hard aan,
vooral als het toch al niet wil gaan.
Lijden is geen optie meer,
want een kale vogel laat geen veer.
Maar schijten kan ie wel,
als was het kinderspel.
Die shit mag je hebben,
en je kunt ervan kleppen.
Dat je dat niet kunt accepteren,
toch moet je dat lesje leren.
Want een kale vogel heeft geen kleren,
dus een ding moet je leren.
Hij heeft schijt aan jou,
want hij ergert zich bont en blauw.
Te lang stond hij in de kou,
en was jij lauw.
Kom op zeg,
de kale vogel is nooit weg.
En zijn veren op jouw hoed,
dat zet kwaad bloed.
Dus weet wat je doet,
met je malle toet!
Want de kale vogel kan ook nog pikken,
en laat jou je wonden likken.
Dan voel je aan den lijve,
dat hij wil kijve!
Want een kale vogel in de kou laten staan,
daar helpt geen lach en geen traan!