En nu...
En nu…
Nieuws onverwacht,
laat me schrikken,
wazige blikken,
wat het niet verzacht,
dus even slikken,
zonder te snikken,
behoud ik mijn kracht.
Weinig advies,
zonder mededogen,
voel ik me bedrogen,
neem het verlies,
gedraag me onbewogen,
geen woord onvertogen,
dat is wat ik kies.
Enig medeleven,
dat zou fijn zijn,
geen onnodige pijn,
’t is me niet gegeven,
op deze gekke trein,
word ik niet klein,
maar eerder juist gedreven.
Pasje 22-6-2015
Reacties op dit gedicht
| Willem B. Tijssen: | Dinsdag, juni 23, 2015 01:50 |
| Teleurstelling kan ook weer sterker maken om naar verwerking er sterker in te staan. | |
| Aquarel: | Maandag, juni 22, 2015 23:18 |
| Veel innerlijke kracht lees ik hier, hoewel je het moeilijk zult hebben met dit onverwachte nieuws. Ook mijn medeleven, Pascal. Ik wens je sterkte. Liefs, Aquarel |
|
| karinvangelder: | Maandag, juni 22, 2015 22:19 |
| klinkt zo triest Pascal. hoe ook we leven met je mee ! sterkte Pascal x karin |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juni 22, 2015 22:17 |
| wij leven met je mee hoor!! | |
| kimmytje: | Maandag, juni 22, 2015 22:10 |
| Als het kan troosten, ik leef met je mee, Goed dat je gedreven bent en de moed niet laat zakken. Liefs Kimmy |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pascal Janssen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Brenda | ||
| Gepubliceerd op: 22 juni 2015 | ||
| Thema's: | ||