het afval en rommelgeluid
zacht fluistert de wind
langs deuren en ramen
speelt op straat en jaagt
blikjes en flesjes voor zich uit
het afval en rommelgeluid
een niet te negeren
refrein in de muziek
van een plein in de stad
waar muren vermoeid
elkaar steunen en
kreunen bij iedere vlaag
hoe overleef ik vandaag
nog spreken hun stenen
koestert een hand de in
eeuwen afgesleten rand waar
velen het hoekje zijn omgegaan
kijk ze maar aan
zij kennen het leven dat
generaties is gegeven waarvan
de naam in steen is blijven staan
wil melker
08/07/2015
Pascal Janssen: | Woensdag, juli 08, 2015 23:14 |
Als een echte stadsprediker... mooie bewoording en beeldspraak. Greetzzz en liefs Pasje |
|
Stroejaro: | Woensdag, juli 08, 2015 21:05 |
Weer een mooi en filosofisch gedicht. Graag gelezen hoor! | |
Anneke Bakker: | Woensdag, juli 08, 2015 09:24 |
Je schetst een beeld van een rommelig plein met oude gebouwen waar op hoek of kant ooit een naam in is gehouwen, ik stel het me zo voor. Mooi gefilosofeerd Wil. Zonnige groet. Anneke |
|
windwhisper: | Woensdag, juli 08, 2015 09:16 |
ja ook ik hoor de wind fluisteren en lees jouw gedicht hard op en beaam | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 08 juli 2015 | ||
Thema's: |