Slaan
als ze sloeg gaf ieder aandacht
ging aller aandacht naar haar
naar het einde van de dag
leek ze harder en luider te slaan
men kende haar in de wijk
haar robuust uiterlijk sloeg aan
ze was regelmatig en niet zuinig
het leek op een verplichting
sommigen moesten haar niet
anderen wilden haar niet kwijt
haar vasthoudendheid werd gedoogd
al vond men het slaan wat ouderwets
haar gouden oog blonk in de zon
ze leek alles te volgen in de wijk
bij begrafenis of huwelijk was ze er bij
’s middags zorgde ze voor rust
op een dag had men haar weg gehaald
gans de wijk was heel ontreddert
de kerktoren stond er verweesd bij
dagen later hoorde men weer de slagen
ela
Connection: | Zondag, juli 19, 2015 00:07 |
da's knap bedicht een echt verassend gedicht, klok ze.. een vloeiende denker veel liefs, Roger |
|
Markemans: | Zaterdag, juli 18, 2015 22:50 |
goed verzonnen vindt ik het | |
Pascal Janssen: | Zaterdag, juli 18, 2015 19:17 |
Mooi verhaal met een verrassende wending. | |
ILse Bruintjes: | Zaterdag, juli 18, 2015 12:18 |
mooi ela | |
Aquarel: | Zaterdag, juli 18, 2015 12:11 |
De slagen van een kerkklok. Mooi Ela. Liefs, Aquarel |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, juli 18, 2015 10:44 |
wat een verhaal!! om over na te denken |
|
Auteur: ela | ||
Gecontroleerd door: ela | ||
Gepubliceerd op: 18 juli 2015 | ||
Thema's: |