het almachtige ik
ik zag
helderheid
uit kleur verdwijnen
het voelde alsof
zon niet meer
uitbundig kon schijnen
het vrolijke speelse
flonkerde incidenteel
grijs overheerste geheel
ondanks de warmte
werd het kouder en killer
door donkerder licht
in relaties
domineerde niet samen
maar alleen het almachtige ik
nog opent wit
maar zwart produceert
enkel schaduw van licht
wil melker
23/07/2015
september: | Donderdag, juli 23, 2015 14:20 |
Zolang het wit nog opent is er hoop Wil. Dit is een prachtig gedicht wat me ook raakte van binnen. Zolang het ik domineert kan niets vrij stromen en dat is pijnlijk.. Liefs | |
kimmytje: | Donderdag, juli 23, 2015 12:36 |
Triest Wil, Dit voel ik diep vanbinnen iets raken Fantastisch verwoord Liefs Kimmy |
|
Anneke Bakker: | Donderdag, juli 23, 2015 09:51 |
Leven in de schaduw van eenzaamheid is zwaar Wil, het wordt kleurloos in alle opzichten. Treedt in het zonlicht want ze schijnt volop. Mooie dag wens ik je. Anneke |
|
H. Mariette: | Donderdag, juli 23, 2015 06:55 |
heel mooi verwoord, graag gelezen :) | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 23 juli 2015 | ||
Thema's: |