ik voel me bekeken
daarom wil ik uit breken
maar blijf steeds steken
geen deken om onder te verschuilen
geen tranen over om te huilen
mijn hoofd vol met muizenissen
ik kan deze dagen missen
onbekenden die mij dissen
ze kunnen zich vergissen
ik doe mee aan een spel
waar ik geen waarde aan stel
dacht het te kunnen ontlopen
en nu lijk ik dus overlopen