zijn laatste vacht
bevroren kraken dennen
wortelend in permafrost
nog is er geen ontdooien
ik voel je kou
droom witte vachten bij
het grijsblauw van je blik
in ogen die
de verte weten in
het sneeuwblinde vergeten
het universum kruisen
in vertwijfeld zoeken naar
wat noorderlicht als tegenwicht
nog lacht de poolbeer
in zijn laatste vacht onwetend
welk vreselijk lot hem wacht
kruiend ijs brengt
smeltend de subtropen
dramatisch eerder dan wij hoopten
wil melker
14/11/2015
september: | Zaterdag, november 14, 2015 15:03 |
Een heel mooi gedicht. Wanneer of zou de mensheid ooit stoppen met het vernietigen van onze mooie planeet..Liefs | |
windwhisper: | Zaterdag, november 14, 2015 13:27 |
ja de natuur, stil dit gelezen |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, november 14, 2015 11:13 |
Daar zal het ook wel weer over geld of macht gaan of allebei, dramatische terugloop van de natuur. Warme groet Wil en fijn weekend. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, november 14, 2015 10:28 |
een eeuwige strijd tussen economie en natuur. we willen hebben en willen houden. th |
|
Mamke: | Zaterdag, november 14, 2015 09:59 |
Mooi, de winter beschreven... | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 14 november 2015 | ||
Thema's: |