Het grondvlak
Langzaam keert
de dag in mij
stram trek ik omhulsels aan
bedek essentie
als een wezenlijk aspect
hoe klein
kan deze wereld zijn
loom draait, verwaait
het licht diffuus en volgt
rond de contouren van
mijn aard
het samenraapsel van
mijn zaken
is dat nu echt
het leven waard
een nieuwe stap
het buiten lucht
vervlucht mijn geest
en stort zich traag
weer terug in mij
donker duistert zo alweer de dag
en fluistert stil mijn naam
zoveel paden
zoveel wegen
en nog steeds
te veel
om echt
te gaan
-
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, november 20, 2015 19:35 |
| prachtig | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, november 20, 2015 14:04 |
| Integere gevoelens lees ik John, ik begrijp ook waarom en daarom wens ik je heel veel moed en sterkte op de lange weg van genezing. Warme troostgroet stuur ik je . Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2015 | ||
| Thema's: | ||