Aliënatie
We lagen samen in het gras
de sterren te tellen in mei
toen het donker bijna daar was
lichtte de maan ons geluk bij
Over de toekomst ging het niet
het hier en nu hielden we vast
maar we werden door de tijd bespied
die vond dit alles voor even gepast
Nu die toekomst het heden is
en de sterrenhemel verdween
zag ik buiten, behalve duisternis,
een maan die nooit meer zo scheen
Over dit gedicht
| Auteur: japp |  
|
|
| Gecontroleerd door: japp | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2016 | ||
| Thema's: | ||