Gedichten-Freaks
Zoeken
Nieuws
Wie doet wat
Aanmelden
Gebruikersnaam
Wachtwoord
Aanmelden
Wachtwoord vergeten?
Nog geen account? Registreer!
Registreren
×
Velden met een astriek (*) zijn verplicht!
Je schrijversnaam/gebruikersnaam*
Wachtwoord*
Bevestig wachtwoord*
E-mailadres*
Webadres
Geboortedatum
Land*
Selecteer je land
Nederland
België
Anders
Hoe heb je ons gevonden?
Ik wil per mail op de hoogte worden gehouden van leuke aanbiedingen van de Gedichten-Freaks en partners.
Registeren
Wachtwoord vergeten
×
Email adres
Versturen
naar een nieuwe schepping
met de tijd als aandacht teken ik
rijen beslagen met mensenoren
al duidend naar de zon die in
mij ontbreekt
hoe merken ze dan toch dat
mijn eclips het verzwijgen
tentoonstelt van niets dat in
mij is verrezen
of heeft de serre hun eigen bron
verwarmt met een hitte van gestolen
gedachten en wedijvert de lente
met het spiraal van verloedering
alhoewel het luisteren effectief
in bescheidenheid kan plaatsnemen
oort mijn gehoor als schelp vol zee
het zand fluisteren tegen al wat schreeuwt
naar een nieuwe schepping
Reacties op dit gedicht
elze vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres
Registreren en plaatsen
Pbouwknegt
:
Maandag, april 11, 2016 21:26
Het zand fluistett niet voor niets.
Over dit gedicht
Auteur:
elze
Gecontroleerd door:
christina
Gepubliceerd op:
11 april 2016
Thema's:
[Filosofie]