het hoge ijlen
ooit heb ik
zuiver gespeeld
maar het klankbeeld
lijkt veranderd
in het zoeken naar
welluidende grenzen
ging ik teveel af op
groepen uit het orkest
zij deden eerst
hun best om dissonanten
te verbloemen maar de
koren zongen alles recht
poetsten de tonen
in meerderheid op
het hoge ijlen ging verloren
in geroezemoes onder de toren
ik voelde dat de strijkstok
steeds zwaarder werd
in het verloren gaan
van waarden en normen
pas later besefte ik
dat mensen alleen nog maar
het gangbaar makkelijke
als hun waarheid willen horen
wil melker
09/07/2016
M-Rose: | Zaterdag, juli 09, 2016 14:50 |
de strijkstok van waarden en normen en koren zingen idd alles weer recht | |
Anneke Bakker: | Zaterdag, juli 09, 2016 11:11 |
Iets wat moeilijk is, is al gauw te zwaar en roept al snel wanklanken op, de strijkstok zal altijd haar waarde behouden. Mooi en muzikaal verwoordt. Fijn weekend Wil. Anneke |
|
wervelende regenboog: | Zaterdag, juli 09, 2016 10:03 |
het leven wordt hen te zwaar dus zoeken ze compensatie een mooie Wil fijne dag wr |
|
ela: | Zaterdag, juli 09, 2016 07:47 |
Door de verscheidenheid aan spelers, word hun muziek een kakafonie. ela |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2016 | ||
Thema's: |