in een vreemde lucht
ik voelde hoe
de tijd verschoof
hoorde paarden
rook de geur van
omgeploegde aarde
in het schimmige
voorbijgaan proefde
ik hun angst en pijn
zag de aftocht in het
bloedige verslagen zijn
vanuit mijn ooghoek
werd het langzaam stil
het zonlicht straalde
helder als voorheen
ik was moederziel alleen
maar de sporen
waren warm en vers
takken afgerukt met
vlagen doodsangst
in een vreemde lucht
wil melker
20/08/2016
september: | Zaterdag, augustus 20, 2016 23:47 |
Heel goed geschreven Wil. Bij het lezen van deze indringend mooie mystiek voelt het alsof tijd en plaats voor het geestelijk beleven niet bestaat. Liefs | |
Ruud Grootveld: | Zaterdag, augustus 20, 2016 21:34 |
Mooi geschreven. Zou overal de historie weer tot leven komen. Dan zouden de emoties ter plaatse weer vrijkomen, een boeiend panorama. |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, augustus 20, 2016 19:25 |
Mooie mystiek laat je lezen Wil, al begrijp ik de strekking van het gedicht niet zo goed, heb het toch met veel respect gelezen. Wens je een rustige avond met lieve groet. Anneke |
|
Avr: | Zaterdag, augustus 20, 2016 10:06 |
Een heftig schrijven, dat beelden bij mij oproept van paarden die omkomen, tijdens een oorlogsstrijd! De lucht van angstzweet, en de dood! mvg Avr | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2016 | ||
Thema's: |