een kind van licht
ik ben een
kind van licht
heb nooit
van zwart gehouden
waar zon speelde
daar was ik
het donker is
niet te vertrouwen
ik leerde
kleuren al heel
jong te onderscheiden
bleef duister altijd mijden
zag het licht
weerkaatsen in vele
varianten maar zwart
bleef dood aan alle kanten
waar zijn toch
die stralen gebleven
of zal het ons toch nog
ooit iets van leven geven
wil melker
02/10/2016
teun hoek: | Zondag, oktober 02, 2016 14:08 |
stralen blijven en je zult ze steeds weer opnieuw ontdekken. h gr. th |
|
Aquarel: | Zondag, oktober 02, 2016 12:27 |
Ik vind het zwart juist mooi, want het brengt het licht tot leven. Mooi gedicht Wil. Liefs, Aquarel |
|
Willem B. Tijssen: | Zondag, oktober 02, 2016 07:47 |
Zie het niet te zwart er is voor u nog zonlicht genoeg over. | |
Anneke Bakker: | Zondag, oktober 02, 2016 07:14 |
Ook ik heb zelden zwart op mijn palet gehad, licht en kleurrijk moest het zijn. Daarom vind ik dit gedicht ook erg mooi en hoop dat zonnestralen deze dag wat vreugde geven. Ik wens jou een fijne dag Wil. Anneke |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: wil melker | ||
Gepubliceerd op: 02 oktober 2016 | ||
Thema's: |