laat innerlijk de stemmenzwijgen
ween slechts een walnoot als een schaal op 't water
de nacht verlangt nooit veel
enkel een binnen laten in het weke van je zijn
waar stroom zich wiegend vlijt nu tegen mij
als warm zacht lijf, een venus
zoekt dit tijdverdrijf en drijft
in 't hout van mij, maakt willoos
en ik dien enkel slechts de nacht als vlot, de maan
zwalkt dronken door geur van zon
graaft rimpels mij in 't dag-voorhoofd
dat enkel overblijft hier aan het venuswater
in haar armen: uitgeweend en stil
sunset 2510-2016