In elkaar gedoken, op een koude vloer,
de wereld om mee heen interesseert me geen moer,
ik deed zo mijn best en stond zo fier overeind,
O, wat maakt het allemaal nog uit in welke taal je wanhoop seint.
Achter mijn bureau, doe ik gewoon mijn werk,
Lipstickje op, en in een ander tijdperk,
geen tranen want ik wil niet dat mijn mascara uit loopt,
Voor het geval er nog een ziel is die wel bidt en hoopt.
Headset op, "Goedendag u spreekt met..."
ach wat maakt het ook uit, het is toch te ver van je bed,
De baas is wel lief, maar moet denken aan de winst,
ach hij heeft van die lieve kuiltjes in zijn wangen als hij lacht, op zijn minst.
Wat schreeuwen we van binnen, waarheen en waarvoor?,
Kijkend om mee heen, ik schreeuw in stilte door,
Maar ooit zal ik ontwaken, ik word een vlinder, ik ontpop,
En dan houdt ook, de wanhoop weer op.
Mickey Heart
Clarice: | Donderdag, november 03, 2016 22:00 |
Klinkt als vervreemding, je vind(vond) niets van jezelf terug in de wereld rond je.. Blijf toch geloven in jezelf. Gts, Clarice | |
Avr: | Donderdag, november 03, 2016 17:28 |
Zowel in het Engels als in het Nederlands, weet je je wanhoop mooi en sterk te verwoorden!mvg Avr | |
teun hoek: | Donderdag, november 03, 2016 15:23 |
het mayday van het leven , te kostbaar om in eenzaamheid te verdoen. Open stellen niet afsluiten. h. gr. th |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, november 03, 2016 15:03 |
sterk schrijven | |
Willem B. Tijssen: | Donderdag, november 03, 2016 12:45 |
Ondanks alle weerstand in het leven ervaren toch kracht met iets van medeleven ervaren. moedig sterk gedicht. |
|
Me-randa: | Donderdag, november 03, 2016 12:05 |
En toen waren we de wanhoop nabij | |
Auteur: Me-randa | ||
Gecontroleerd door: Me-randa | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2016 | ||
Thema's: |