Zoals alles terug gaat
begint, bloeit, afbreekt
zacht vredig, verzettend
tot nietsontziende staat
elders ijle gevoelde sferen
enkel het volgen, doorvoelen
besef van wijkend ontleren
niet de bloemen in de vaas
ze zieltogen, maar in wiens ogen
op het netvlies de kleurige kelken
het gebeurt, dit willoos verwelken
gegrift blijven geuren. teer zingen
van onaanraakbaar mooi uiteenvallen
bloeit levendig beeld der herinneringen
september: | Maandag, november 28, 2016 14:35 |
Dank jullie heel hartelijk voor de fijne mooie reacties. Fijne dag gewenst allemaal x |
|
remie: | Maandag, november 28, 2016 14:29 |
whoww wat een goeie | |
Claudelaire: | Maandag, november 28, 2016 08:09 |
Knap ! groetjes Claude | |
Hans Winter: | Zaterdag, november 26, 2016 23:50 |
mogen ook wij zo uiteindelijk vertrouwd ouder dan ons worden wezen in zorgzaam bewarende ogen. hans |
|
Clarice: | Zaterdag, november 26, 2016 21:32 |
Het gevoel en de herinnering blijft.. Prachtig geschreven! Gts, Clarice | |
wervelende regenboog: | Zaterdag, november 26, 2016 19:10 |
de vergankelijkheid van leven op jouw eigen wijze verwoord mooi |
|
Anneke Bakker: | Zaterdag, november 26, 2016 17:54 |
En dit alles beklijft van begin tot einde, niet alleen in de natuur maar ook met ons. Heel mooi en bijzonder gedicht. Lieve groet en fijne avond September. Anneke |
|
teun hoek: | Zaterdag, november 26, 2016 17:24 |
bijzonder. h gr. th | |
Janny Scheybeler de Jonge: | Zaterdag, november 26, 2016 17:18 |
mooi verwoord | |
Avr: | Zaterdag, november 26, 2016 15:52 |
Zeer mooi en beeldend verwoord! mvg Avr | |