Alles staat op zn kop,
mijn gezin lijkt niet normaal,
waarom is het bij ons thuis,
toch zo'n ontzettend kabaal.
Meestal valt het me niet zo op,
ik denk dat ik er aan wen,
maar het verschil is overduidelijk,
als ik in andere gezinnen ben.
Volgens mijn moeder is alles fout,
mijn vader is vaak op zijn werk,
en heel veel mensen denken,
dat ik daar bijna niets van merk.
Maar het is en blijft klote,
hoe ik het ook wend of keer,
waarom geen normaal gezin,
en waarom doet dit zeer.
Waar zou het toch aan liggen,
misschien ligt het aan mij,
ik denk haast van niet,
maar wat denken zij.
Maar het kan me weinig meer schelen,
wat zij denken over mij,
want over een paar jaar,
ben ik het huis uit en ben ik vrij.