| Pbouwknegt |
 |
|
|
|
| Dank voor jullie commentaar! Het onderwerp is een gedachtenexperiment. Ga maar eens bij jezelf te rade. Wat deel je wel met iemand anders en wat niet? Ben je volledig open of hou je toch iets voor jezelf? En dan nog. Je kan jezelf alleen met woorden verklaren. En die zijn zo onbeholpen.
|
| |
| september |
|
|
|
|
| Was het maar zo simpel. Een klik en dan begrijpen en voelen in de ander. Het virtuele is vernunftig maar vaak ook vluchtig. Toch is het niet onmogelijk zaken aan te voelen. Met empathie komen we al dichter tot elkaar. Mooi gedicht Peter. Het spreekt aan. Liefs
|
| |
| Clarice |
|
|
|
|
Gelukkig is dat niet voor consumptie vatbaar. Onze maatschappij draait al rond techniek, productiviteit etc. Stel je voor dat aandacht, menselijke interactie ook nog geautomatiseerd zou worden. Niet meer 'gaat het wel' maar een klikje...
Al zou het soms wel handig zijn om iemand te doorgronden... Maar tijd nemen is ook een kunst.
Interessant gedicht, Pbouwknegt. Gts, Clarice
|
| |
| teun hoek |
|
|
|
|
| gelukkig is de communicatie zo ruim , dat wij digitaal haast binnen stappen. de deur openen en dat kenbaar maken opent vele mogelijkheden. th
|
| |
| wervelende regenboog |
|
|
|
|
even in andermans schoenen staan en voelen hoe dat is...
mooi gedicht!
hgr wr
|
| |
