een sluier legt avondkleuren
over golven terwijl stilte
de laatste zon ontneemt
broos ben je
in de stenen kamer van leven
voel mijn handen wiegen jouw licht
door het web der dromen
water ademt tot de ziel van klei
toen je beeld nog stof was
tekende ik je masker van het lot
vertel me je woordloos verhaal
laat je stilte doordringend zijn