Dag der ontmoeting

Ooit neem ik
mijn boot en ga
verder reizen,
naar de verte, bosgebieden
en weilanden in de buurt
van bergen.

Met een lantaarn
in de ene hand
en mijn boek
in de andere hand
vaar ik
in de nachturen,
in de donkerte.

Om jou te ontmoeten
loop ik met blote voeten
die sporen van vermoeidheid
bezitten.

Want ik kom van
verre tijden,
weet je, met
heimwee naar de dag
der ontmoeting blijf
ik hoopvol.

14-04-2018

Geschreven door

Horizon01

Reacties op dit gedicht

Horizon01 vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Hans Winter:	Zondag, april 15, 2018 18:53
gereisd vanaf de kim der dimmende deinende verre tijden naar de vrij kleine ontginners plek, paradijselijk ontdekt, daar aan de voet van je weiden waar die stijgen, vol de zon ondervonden, naartoe de berg momenten die nimmer nog ergens toch verstrijken, verblijf ik aan mijn oever van 't almaar aangereikte wijkende panta rhei. hans

EXPLICIT:	Zondag, april 15, 2018 01:56
Mooie reis!

Avr:	Zaterdag, april 14, 2018 20:29
Mooi onder woorden gebracht, deze bijzondere reis!

Over dit gedicht

Auteur: Horizon01
Gecontroleerd door: Horizon01
Gepubliceerd op: 14 april 2018
Thema's: [Heimwee]