In mij ontvouwen tientallen vlinders hun vleugels
Ze klapperen wat en strijken weer neer
een enkeling waagt zich wat verder
en bezorgt mij een verlangen naar meer
een tweede volgt zijn voorbeeld
en ook de volgende laat niet lang op zich wachten
ze vladderen, strijken met hun vleugels
en vliegen weg met mijn gedachten
steeds mooier, steeds groter
de vlinders vermenigvuldigen zich snel
hun zachte lijven strelen mijn innerlijk
en vladderend spelen ze hun spel
hun vleugels smelten tesamen
tillen me op en laten me zweven
ik vlieg over de wereld
en vouw mijn vleugels om het leven
ik ben nu een gevelugelde schoonheid
voor altijd sterk in mijn zwevend bestaan
want het zijn echt geen eendagsvlinders
die in mij zijn ontstaan