ze vonden mij bijzonder en onaantrekkelijk
maar ja dat was een welverdiende straf
had ik maar een fatsoenlijk hoofd moeten hebben
en niet ééntje waaraan een oog en oor ontbrak.
natuurlijk probeerden ze mij te accepteren
zoals de vrouwen en mannen uit de straat
die meewarig en angstvallig naar me keken
toen ik vroeg om begrip en een glimlach
ik probeerde me vaak in hen te verplaatsen
en vroeg hoe het was om volmaakt te zijn
maar ik bleef anders en onvolkomen
net als de verroeste fiets bij de gracht
Avr: | Dinsdag, juli 10, 2018 09:19 |
Gelukkig is niemand volmaakt! Mooi en bijzonder gedicht! | |
Clarice: | Maandag, juli 09, 2018 22:11 |
Anders is vaak wat eenzaam. Heel mooi geschreven, Wijnand. Gts, Clarice | |
teun hoek: | Maandag, juli 09, 2018 13:45 |
wat ironie verweven in gevoel? h gr th |
|
waterval: | Maandag, juli 09, 2018 13:38 |
en daarom heeft iedereen het recht om bijzonder te zijn... Mooie gedachte … groetjes, van ~~~waterval~~~ |
|
Johny Donovan: | Maandag, juli 09, 2018 13:17 |
een mooike | |
Anneke Bakker: | Maandag, juli 09, 2018 10:26 |
Esthetische kunst schets je hier Wijnand en vergeet niet dat ál wat bijzonder is, is aantrekkelijk, zo ook dit gedicht. Succes en zonnige groet. Anneke |
|
Stroejaro: | Maandag, juli 09, 2018 10:18 |
Knap verwoord, mooi. |
|
Janny Scheybeler de Jonge: | Maandag, juli 09, 2018 10:01 |
mooi deze | |
Auteur: wijnand. | ||
Gecontroleerd door: wijnand. | ||
Gepubliceerd op: 09 juli 2018 | ||
Thema's: |