kom op het balkon liefste
in de heldere open lucht
en laat je kleed vallen
naar beneden glijden
en in de aarde zinken
daar de hel aansteken
die zo leeg is, zo koud
naakt moet je zijn
wanneer je lijf zweet
want door jouw lach
blijft de stem verborgen
die jou ’s nachts bewaakt
jou vanaf twijgen bekijkt
door neervallende druppels
jouw beeld in zand tekent
jij straalt daar maar liefste
rent en rent door de nacht
die jou verblindt, jou de ogen sluit
wijl jij danst en lacht
jouw kleed niet vallen laat
toch glijdt het,
verleidelijk en altijd meer,
beetje na beetje
naar benee
sunset 13-08-2018