jij slaapt, schamel bedekt
door gewaden van de nacht
uitgegoten tussen vouwen
van glimmend zwart satijn
mijn dwalende blikken
glijden telkens op en neer
over je zachte roomwitte huid
en wijl het ochtendlicht
sterren verjaagt
blijf jij die zoete wijn
die door de jaren heen
enkel alleen maar rijpt
elke nacht weer
sunset 27-09-2018