in zwarte nachten lichten sterren op
en nog onschuldig, zonder enig spoor
van angst wordt ‘t duister stil gewekt
door ‘t kind in mij dat enkel slechts
een schriftje bij zich draagt
waarin zorgvuldig woordjes wonen
die voor ’t dagdagelijkse goed verstopt
op maagdelijke bladen tronen
wanneer een maan aan hemel staat
en mens en dier hun mooie dromen dromen
bestijgt het kind de wolkenschaar
kijkt uit over de steden en de bomen
vindt in die nachten
zachte en bijna vergeten woorden
die door de wind opwaarts gedragen
zich vormen tot een lied dat over liefde zingt
sunset 27-10-2018