WAARSCHUWING VAN DE AUTEUR:
Dit gedicht is enorm cynisch, zelf zo grof, dat het eigenlijk niet meer grappig is, hoewel het zo bedoelt is. Het is bijgevolg niet geschikt voor gevoelige lezers.
Ernstige psychologische schade en de bijhorende vergoedingen aan psychologen, psychiaters en gescheurde lachspieren, kunnen mij, door deze waarschuwing, niet aangerekend worden.
Dit cynisch gedichtje is niet autobiografisch, mijn grootouders leven nog, en in tegenstelling tot wat vele mensen na dit gedicht zullen denken, zie ik hen graag en wens ik hen nog vele jaren toe.
Ik heb dit geschreven als aanklacht voor zoveel gevallen van misbruik van erfenis, na het overlijden van mensen.Erfenisproblemen zijn vaak de oorzaak van breuken in families na de dood van de ouders en na de rouwperiode.
Opa is gisteren (eindelijk) wredig overleden
Na jarenlang aan Alzheimer te hebben geleden
Maar het ‘ergste’ aan opa’s wredige dood
Is dat erfenisprobleem waarmee hij ons heeft gekloot
Hij was helemaal niet geliefd, oud en versleten
Maar hij besefte het niet, z’n ziekte deed hem alles vergeten
We weten niet of hij in de avond is heengegaan
Of hij gewoon op een morgen vergeten is op te staan
Hij groette iedere dag zijn overleden vrouw
Maar dat zagen wij als een teken van (t)rouw
Hij was vergeten dat zijn vrouw was gestorven
door z’n ziekte, niet dat ze ‘t niet kon verkorven
maar oma en opa hadden een vis en een kat.
Opa liet de poes uit, tot hij dat op een dag vergat
Anderendaags was hij vergeten dat hij het was vergeten
En zo voorts, totdat de kat al in geen week had gegeten
En besloot zelf haar eten te zoeken, ten koste van de vis
Wat toen gebeurde, is niet duidelijk, maar wat we weten is
Dat oma over het tapijt struikelde, het tafellaken vastgreep
En de lege visbokaal die op tafel stond, hielp oma om zeep
In onze poging oma alsnog te redden, hebben we gefaald
Zes maanden eerder en ze had het misschien wel gehaald
Volgens de arts die,samen met ons, de autopsie uitvoerde toch
Oma’s dood vonden we niet zo erg, we hadden opa nog
En op zichzelf aangewezen, zou hij niet lang meer leven
En ons zijn ‘nihil’ geschatte erfenis in handen geven.
Niemand had er echter rekening mee gehouden dat
Opa helemaal niet meer wist hoeveel kinderen hij had
Z’n erfenis, en de problemen dus ook, groot gebleken
Heeft opa z’n eenzame dood toch nog kunnen wreken
Bedankt opa, (voor niets) voor de wijze levensles,
Maar je had 14(= 6+6+2 bastaard-)kinderen en geen zes!
Dit gedicht is volledig verzonnen, dus geloof er geen woord van.