Schrijvend, worstelend en weer wissen..
voel me verward door het missen.
Een groet van mij gedragen door de wind,
wegvoerend en oplossend in het grind.
Hoe zal het gaan in je leven,
zal je nog steeds je avonturen beleven?
Herinner je humor en spontaniteit,
ik ben mijn maatje kwijt.
Ik mis onze intimiteit niet meer,
onze liefde deed te zeer.
Ik mis, waar moet ik beginnen..
misschien samen in de sloot springen?
Chocoladetaart of kap karma eten,
of picknicken tussen de koeien, ben ik zeker niet vergeten.
Kringlopen en vintagewinkels afstruinen,
lopen in de duinen..
Elk weekend was wel vol gepland,
met de voorbereiden voor DocuDinner helemaal in ons element.
De herinneringen maken mij verward,
want mijn hart is nog steeds zwart.
Je positiviteit, humor en initiatief,
maakte jou leuk en lief.
Maar er is teveel gebeurd,
wat mijn gevoel heeft gekleurd.
Mijn liefde voor jou is gestorven,
met het fotoalbum en de kaarten opgeborgen.
Mijn hart heeft rust en duidelijkheid..
en de pijn die slijt.
Het maakt plaats voor gemis,
voel me een eenzame vis.
De stroming gaat voort,
dit is misschien zoals het hoort.
Ik ben bang en zwem tegen de stroming..
er is aan het gemis geen ontkoming.
In dubio schrijf ik, wis ik weer..
elke keer voornemend ik schrijf de laatste keer.