Eenzame mensen
Eenzame mensen zijn alleen
En wat ze ook mogen zeggen
Het is geen bewuste keus
Eenzame mensen
Eenzame mensen reikten
En hun handen bereikten niet
Het oor, de geest de kern
Eenzame mensen
Eenzame mensen knakten
En nu zijn ze alleen
Het is de teleurstelling
Eenzame mensen
Eenzame mensen probeerden
En zochten tevergeefs
Het is de onrust die ze vonden
Eenzame mensen
Eenzame mensen verlangden
En hun dorst werd niet gelest
Het is zichtbaar in hun ogen
Eenzame mensen
Eenzame mensen erkennen
En knikken naar elkaar
Het is een blik van herkennen
Eenzame mensen
Eerzame mensen stuk voor stuk
En hun realiteit kent grenzen
Het is de beperking van hun geluk.