Een holle roes van huilbuien
zoekt een weg door mijn vermoeidheid van het leven.
Geen aandacht meer voor de roze wind
die me door de haren blaast.
Ik flirt met de illusies over liefde.
Ik dans met de geheimen van de nacht.
De onwetendheid maakt zich meester van mijn hart
en nestelt zich diep in mijn ziel.
Elke lach gaat slapen met de zon.
Alles schemert bij een blik in de spiegel.
Wat ik zie regisseert de vallende avond,
wat ik voel maakt mijn wereld stuk.
Wie vangt me op als ik breek
en de scherven niet langer passen?
Ben ik dan nog steeds gelukkig met wat ik heb,
of is ook dat slechts een droom?