Het kleine kadertje op mijn bureel:
Het kleine kadertje op mijn bureel:
Een klein kadertje staat thuis
op mijn bureel te pronken,
daarin een toffe foto met heel wat
gezichten, die naar mij lonken.
Ik bekijk ze altijd één voor één, het
zijn de collega’s van mijn laatste ploeg,
‘k twijfel er ook niet aan, ze hebben nu
nog héél veel werk voor de boeg.
Diep van binnen komt hierbij dan een
warm gevoel naar boven, ik kan het nog
steeds niet geloven en vermoed wat het is:
‘k moet kleur bekennen dat ik ze mis.
Ik koester telkens onvermijdelijk de
band die ik met hen had opgebouwd,
dat voelt nog altijd bijzonder leuk,
fijn, eerlijk en echt vertrouwd.
We wisten dat we voor het werk
nauw samenzaten, dat we enkel met
begrip voor elkaar en duidelijke afspraken
van elke dag iets goeds konden maken.
Als oudste rat in ‘t vak heb ik bovendien
nog heel wat van ieder van hen geleerd, ook
van collega’s die daar vroeger zijn geweest,
want enkel teren op ervaring is verkeerd.
Daarom, onder druk van -iemand hierboven-, dit
eenvoudig gedicht, ’t is enkel en alleen voor deze, zeg
maar -superbende- geschreven, als uitloper van elk mooi
moment dat ik samen met hen destijds heb gekend.
(dvp)
Een klein kadertje staat thuis
op mijn bureel te pronken,
daarin een toffe foto met heel wat
gezichten, die naar mij lonken.
Ik bekijk ze altijd één voor één, het
zijn de collega’s van mijn laatste ploeg,
‘k twijfel er ook niet aan, ze hebben nu
nog héél veel werk voor de boeg.
Diep van binnen komt hierbij dan een
warm gevoel naar boven, ik kan het nog
steeds niet geloven en vermoed wat het is:
‘k moet kleur bekennen dat ik ze mis.
Ik koester telkens onvermijdelijk de
band die ik met hen had opgebouwd,
dat voelt nog altijd bijzonder leuk,
fijn, eerlijk en echt vertrouwd.
We wisten dat we voor het werk
nauw samenzaten, dat we enkel met
begrip voor elkaar en duidelijke afspraken
van elke dag iets goeds konden maken.
Als oudste rat in ‘t vak heb ik bovendien
nog heel wat van ieder van hen geleerd, ook
van collega’s die daar vroeger zijn geweest,
want enkel teren op ervaring is verkeerd.
Daarom, onder druk van -iemand hierboven-, dit
eenvoudig gedicht, ’t is enkel en alleen voor deze, zeg
maar -superbende- geschreven, als uitloper van elk mooi
moment dat ik samen met hen destijds heb gekend.
(dvp)
Reacties op dit gedicht
| Clarice: | Zaterdag, november 30, 2019 21:35 |
| Mooi gedicht, dvp. Klinkt als een mooie tijd, gts Clarice | |
| wil melker: | Zaterdag, november 30, 2019 17:04 |
| DVP... weet dat zij jou ook zullen missen.. Meer dan je vermoedt... groet.. wil |
|
| Anneke Bakker: | Zaterdag, november 30, 2019 16:23 |
| Koester de herinneringen aan al die mooie dingen, het moet je een fijn gevoel geven. Wens je ook een mooi weekend. Anneke |
|
| teun hoek: | Zaterdag, november 30, 2019 15:58 |
| en geweldige terugblik zo bij de hand th |
|
| ILse Bruintjes: | Zaterdag, november 30, 2019 14:30 |
| lijkt er op dat het een fijne werkplek bewaar de mooie momenten |
|
| Aquarel: | Zaterdag, november 30, 2019 08:22 |
| Dierbare herinneringen aan hen. Mooi. Liefs, Aquarel |
|
| pieter christiaan paardenkooper: | Zaterdag, november 30, 2019 00:40 |
| een mooie terugblik. ik ben wel benieuwd in welk werk dat was. m'n gevoel zegt: de zorg. maar het kan net zo goed brandweerman/vrouw zijn geweest. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dvp |  
|
|
| Gecontroleerd door: dvp | ||
| Gepubliceerd op: 30 november 2019 | ||
| Thema's: | ||