Zo fragiel,
teer,

zwevend,
levend,

in die flinterdunne tijd.

Als een zeepbel.

Spiegelend met kleuren,
draait het om de hoop,
waar de sterkte van haar spanning,
in vergankelheid,

verglijdt..

Zie mijn dromen,
heel mijn ziel,
die ik in het houden,
van mijn wezen,
heb gedeeld. 

Traag gaat de laatste kering,
de grootste hoogtes,
heb ik in de dalen,
vaak bereikt.

De wind verspreidt,
en droeg geduldig,
maar heeft dit spel,

natuurlijk,

uitgespeeld..


-