Gevangen
Kon ik maar verdwijnen
Zomaar ineens, even weg
Mijn verdriet achterlaten
Kon ik maar soms heel even
Deze wereld verlaten
Wist ik maar hoe ik hier mee om moest gaan
Mijn gevoel te benoemen
Zonder het laten van een traan
Kon ik maar verdwijnen
Even weg van hier
Alleen.
Maar hoe?
Waar kan ik heen...?
I am going insane
...
Reacties op dit gedicht
| christina: | Donderdag, september 10, 2020 20:25 |
| Gaat het nu weer een beetje beter met je lieve meid ? xxx | |
| Aquarel: | Maandag, februari 10, 2020 06:44 |
| Heftig, maar ik herken het gevoel van vroeger. Ik ging me dan sterk concentreren op het tikken van de klok. Probeerde alles los te laten, enkel het tikken van de klok... Het hielp me eventjes. Veel sterkte, liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Miranda* |  
|
|
| Gecontroleerd door: *Miranda* | ||
| Gepubliceerd op: 09 februari 2020 | ||
| Thema's: | ||