boze populieren


in het bos waar boze populieren
de jongetjes met vlammende zwaarden
hun wortels versmolten in een schreeuwend
gebrek aan oudergezag en wilde indianenverhalen

kocht hij gedaanteverwisselingen bij een
alcoholvrije zwerver die gedichten las in wolken
van schermutselingen die glas en plastic woorden
regende op zijn gegroefde huid vol aantekeningen

nergens waren er nog paardenbloemen of een
zweem van menselijke aanwezigheid dan alleen
de ruïnes waar de roest en de mot de slangenslag

verteerde en hij weer met woorden kon spelen
als in zijn jeugd met kleikonten die als knikkers
fungeerden tot ergernis van leugenliegers in het slob