ik luister en voel de andere lijven
schreeuw levensangst uit, uit mijn pijnvolle ziel
schepsels verblijven in kelders van liefde
maar duister laat bloemen toch nimmer bloeien
verdord liggen zaadkorrels nu nog op hopen
in tuinen die immer zwart zullen blijven
vluchtstappen opgeslokt door heel zacht drijfzand
en overal dromen in mintgroene mantels
vlinders zweven in nevelige ruimtes
muziek doorsnijdt de oranje stiltes
klanken laten gitaarsnaren springen
het bloed stroomt bruisend door mijn aderen
dof-luid klinken mijn eerste schreden
een uil hoest kuchend zijn stervende echo
vingers woelen onrustig door modder
laten tig houten paardjes springen
mieren slingeren hun pad door het woud
en lava druppelt op naakte huid
nu glijdt bewustzijn uit al mijn poriƫn
en regent het nog steeds in heel mijn lijf
sunset 18-03-2020