De kraaienmars

Toen ik mijn dagelijkse loopje liep
de dageraad nog pril
m’n gemoed te kalmeren
was daar een vogel die me riep
 
verder was het leeg en stil
met al die doden om me heen
ik kon het niet negeren
liep te slikken , knieën knikken
 
ademde intussen frisse ochtendlucht
waar ik toch van genoot
er was alleen het geluid van de vogel
die constant de kraaienmars floot
 

* 

Anneke