Handjes thuishouden
Handjes thuishouden
Moeilijk is het niet
Je denkt er niet over na
Maar je doet veel verdriet
Handjes thuishouden
Ik zei misschien geen nee
Maar ben ik daarom schuldig
Ik was er niet akkoord mee
Weet je nog wie ik ben
Weet je nog hoe ik heette
Ik weet één ding
Ik ga je nooit vergeten
Moeilijk is het niet
Je denkt er niet over na
Maar je doet veel verdriet
Handjes thuishouden
Ik zei misschien geen nee
Maar ben ik daarom schuldig
Ik was er niet akkoord mee
Weet je nog wie ik ben
Weet je nog hoe ik heette
Ik weet één ding
Ik ga je nooit vergeten
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Zondag, mei 17, 2020 14:18 |
| Gewoonweg rakend... Zo intens, puur en oprecht verwoordt. |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, mei 16, 2020 20:32 |
| intimiteit is er oprecht als duet, tweezang. anders is het slechts zelfbevrediging, de ander als verlengde gemaakt van alleen jezelf, zo miniem. hans |
|
| teun hoek: | Zaterdag, mei 16, 2020 19:22 |
| iets wat blijft hangen th | |
| Clarice: | Zaterdag, mei 16, 2020 18:48 |
| Begrijpelijk dat laatste. Hier is maar één iemand in fout, een normaal persoon stopt met aanraken als die ziet dat de andere er geen genot aan beleeft. Veel sterkte en gts, Clarice |
|
Over dit gedicht
| Auteur: StijnC | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 16 mei 2020 | ||
| Thema's: | ||