Parallelle leven
Parallel leven
Zijn dak verblauwt
Aandacht verflauwt
Bazuinecho’s galmen na
In de plaats waar ik sta
Dromen bevestigen wat ik dacht
Verlicht beelden in de nacht
Verwrongen tot angstaanjagendheid
Buiten ruimte buiten tijd
Ochtend gloort
Licht doorboort
Paralellel leven
Geen woord ontbreekt
Vreugde verbleekt
handen beven
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, juni 12, 2020 23:20 |
| Erg goed geschreven Pieter. Het maakt indruk en weet te raken. Vriendelijke groet. | |
| Hans Winter: | Vrijdag, juni 12, 2020 13:28 |
| je verstaat de jonge morgen, wat zal zij ons brengen, licht dat ons tot El toe Ja weer er verlengen laat. hans |
|
| teun hoek: | Vrijdag, juni 12, 2020 11:45 |
| als de liefde maar draagt in die bevende handen th | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, juni 12, 2020 10:32 |
| Mooie filosfie zet je hier neer. Wens je alle goeds en zonnige dag. Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: pieter christiaan paardenkooper | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2020 | ||
| Thema's: | ||