Levensloop
Langzaam schreed ze langs de struiken
Een glimlach dragend op haar blanke teint
als een ode aan voldane jaren
schielijk in het eerst verloren ochtendlicht
Een mantel van sereniteit, van stilte
en genegenheid
viel langs haar frêle schouders
tot de nevel die haar droeg
Er was geen einde nog in zicht
geen spoor van wroeging
of verlangen
die om haar zachte aandacht vroeg
Volg de sterren, de lucht
de zomer die
aanhoudend als een vlinder
in de armen van je liefde zucht
Het is tijd..
Laat je gaan..
Ze sloot haar ogen
en liep haar leven
tot waar het ooit ook was gestart
-
Regenbogen worden
in de zon geboren
maar gaan nooit echt
compleet verloren
in een goed
en welgevormd hart..
-
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, september 21, 2020 20:00 |
| Prachtig John. Sereen en warmtevol. Een liefdevol gedicht. Prachtig geschreven. Door de thema's voelbare ontroering ook bij het lezen. Vriendelijke groet. | |
| teun hoek: | Maandag, september 21, 2020 16:39 |
| alles vindt haar eind. th | |
| Anneke Bakker: | Maandag, september 21, 2020 12:24 |
| Heerlijkheid om te lezen John. Prachtige zinnen om even bij stil te staan. Fijne middag wens ik je. Anneke |
|
| stampertje het rukkonijn: | Maandag, september 21, 2020 10:26 |
| John je ontroert mij,met dit wonderschone werk. | |
Over dit gedicht
| Auteur: John Kroos |  
|
|
| Gecontroleerd door: John Kroos | ||
| Gepubliceerd op: 21 september 2020 | ||
| Thema's: | ||