Bij me
De drukte van het kerkhof
en de tranen die erbij horen
hoewel één en al kleur
liet ik achter me
Zij gaat toch altijd mee
Ruilde de eeuwige rustplaats
voor het ruisen van de zee, de wind en de verte. Voor kinderen op het strand, mensen op wandel en het leven dat verder gaat.
Felgekleurde vliegers die wapperen en gejoel van het spelende kleine grut.
Golven die steeds weer aangerold komen,
soms met schittering van de zon op hun rug
en ook daar is zij bij mij
Over dit gedicht
| Auteur: voor altijd en nooit meer | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 04 november 2020 | ||
| Thema's: | ||