Onvindbaar
Het landschap dat zich in bochten wringt
Om niet op te vallen, om er niet te zijn
In een hoek weg te duiken, te schuilen
In een schaduw van schimmen
Schuchter, schuw, luw, leeg, vaag, vaal
In licht dat zelfs geluid doet dimmen
In lucht die nevel druppelings doet druilen
Met tranen van doorzichtig kristallijn
Daar, waar een zwarte vogel in stilte zingt
Reacties op dit gedicht
| slaaf Jacob: | Vrijdag, december 11, 2020 18:47 |
| Goed gebracht Iniduo hoop dat er na de rui wat witte veren terugkeren. Groetjes en Geluk Jacob. | |
| Anneke Bakker: | Vrijdag, december 11, 2020 15:03 |
| Prachtige poëzie om even bij stil te staan Iniduo. Wens je een mooi weekend. Anneke |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 11, 2020 11:42 |
| hoe voelbaar winters. th | |
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 11 december 2020 | ||
| Thema's: | ||