hoog in deze eenzame toren,
lijkt de tijd stil te staan.
er is niemand die je kan horen,
niemand die tot de redding kan overgaan.
je lijkt te zijn vergeten,
zomaar, zonder boe of ba.
de mensen willen niet eens weten,
wanneer ik de toren in ga.
hoog in deze eenzame toren,
spreekt men niet van toekomst of verleden.
daar ben je de tijd verloren,
en heeft men het enkel over het heden.
toch is men hier gelukkig,
samen staan ze zij aan zij.
niemand reageert hier nukkig,
iedereen voelt zich vrij.
hoog in deze eenzame toren,
treed ik plechtig in.
zo ben ik eeuwig verloren,
op weg naar een nieuw begin.