Steen
Wolken gaan langzaam voorbij
soms donker, soms licht
Ik kijk naar de mensen om me heen
naar ieders gezicht
Iedereen gaat vooruit
terwijl ik van taak naar taak hol
Alles om een ander te behagen
maar ondertussen raakt mijn hoofd vol
Voor mijn eigen emoties is geen plaats
en ik voel me alleen
Enkel aan anderen denken
zorgt voor een hart van steen
Maar ik verzet me niet meer
ik ga ontdekken wat ik wil
En tot die tijd
sta ik even stil
soms donker, soms licht
Ik kijk naar de mensen om me heen
naar ieders gezicht
Iedereen gaat vooruit
terwijl ik van taak naar taak hol
Alles om een ander te behagen
maar ondertussen raakt mijn hoofd vol
Voor mijn eigen emoties is geen plaats
en ik voel me alleen
Enkel aan anderen denken
zorgt voor een hart van steen
Maar ik verzet me niet meer
ik ga ontdekken wat ik wil
En tot die tijd
sta ik even stil
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zaterdag, augustus 21, 2021 20:22 |
| een monumentaal momentum brengt je het geluk verbaasd te zijn gezien wanneer je hen zegt waar blijft mijn ik waar blijkt jouw jij waar heb jij mij ter zij laatst nog gelaten? zoiets misschien? groetje, hans |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, augustus 21, 2021 08:18 |
| Zeer mooi verwoord | |
| september: | Vrijdag, augustus 20, 2021 19:49 |
| Heel mooi geschreven Floortje en goed dat je temidden van het al om jezelf gaat denken. Stil te staan. Ontdekken wat je wil Mooi. Liefs |
|
| Anneke Bakker: | Vrijdag, augustus 20, 2021 16:16 |
| Eerst goed voor jezelf zorgen Floortje, pas dán kun je alles geven aan de ander, blijf jezelf en hou van jezelf. Alle goeds gewenst Anneke |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Floortje-123 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 augustus 2021 | ||
| Thema's: | ||