Mijn hoofd kijkt neer
Schouders en rug gebogen
Mijn hart doet zeer
Ik kijk met vochtige ogen
Verdrietige dankbaarheid
Vlagen van warmte en kou
Dit is tot ziens en geen afscheid
Het is pijn die ik gelaten beschouw
Want de liefde die het impliceert
De enige rijkdom die een mens behouden zal
Blijft bij mij, geactiveerd
Ook nu sta ik op na de val
De verbondenheid onvergankelijk
Overstijgt verdriet
Dat is waarlijk belangrijk
Het is de troost in dit levenslied
Ik heb momenten en gedachten
Mogen delen op dit pad
Zij zijn het die mijn pijn verzachten
De enige rijkdom die ik ooit heb gehad
Pijn waar je dankbaar voor bent
Is dat niet gek
Maar ik heb nooit een berg gekend
Zonder een klim naar die mooiere plek
Deze pijn zal luwen
En het gevoel wat daarna resoneert
Er bestaan geen schaduwen
Die niet door licht zijn geboetseerd
Al loop ik nu door die schaduw heen
Dat kan alleen door jouw licht
En de schoonheid die je bescheen
Zelfs in dit donker is er uitzicht
Tot we elkaar weer ontmoeten
Tot we elkaar weer raken
Zal ik jouw herinneringen nog duizend maal begroeten
Want het zijn de tranen die het lachen beter maken
- Pathos -
Gecontroleerd door: christina
Reactie op dit gedicht
Pathos vindt het leuk als je reageert op dit gedicht
Nog geen account bij de Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de gedichten freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de gedichten freaks blijven te alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
