Blauw verloren 
ligt het meertje in de schittering van de zon
Alleen maar ik 
en de stilte om me heen 

Met een plat gevormde steen 
gooi ik kringen waar het scheen 
waar alles echt om draait 

Flarden,  resten die steeds weer 
verder drijven 
als deze kringen 
slechts voor mij alleen 

Stemmen, beelden
alles wat mij raakt
mij heeft gemaakt
en zacht vervlogen in mij rust

Een zoet gemis, dat als een wolk
met lichte regen
soms nog tranend
in mij waait

Verder, verder zal ik gaan
langs de jaren die er waren
naar het rood dat op mij wacht
waar de zon haar einde kust
en de sterren in de parelmoeren nacht
als een teder broos gevoelen
mij uiteindelijk omhullen
in een laatst gefluisterd licht gemeen

Ga maar heen
en rust nu zacht..

-