ik slijp mijn schaatsen voor de Elfsteden
want voor je het weet zien ze weer het ijs 
ze zijn er nog de ganzen met hun gekrijs
de vorst heeft het land al jaren gemeden

natuurlijk win ik want wie is er beter
het ijs zal mij tot aan het einde dragen 
maar de dooi zal hem nog even plagen
in al mijn slagen word ik completer

het ijs ken ik en weet van de gebreken
bij het bruggetje en de ondiepe beek
waar zijn lijf af en toe een beetje kraakt

de tocht die ik zal gaan heb ik bekeken
ik vind haar mooi zelfs wanneer ik oversteek 
het is de noordooster die mijn hart raakt