Je bent
En toen was het stil
De vogels zwegen
De wind hield haar adem in
En alles wat we konden horen
Waren tranen die vielen
Van verdriet van het onvermijdelijke
Je lichaam werd terug gegeven aan de aarde
Ademen werd heel even vergeten
Waar de zon doorbrak
En de bomen om ons heen zich lieten horen
Takken zuchtten door een windvlaag van afscheid
Je bent hier niet meer
Even zag ik het licht
Jouw licht
En besefte ik mij
Je bent hier niet meer
Maar je bent nog steeds
Je bent
Over dit gedicht
| Auteur: MirjamA | 
|
|
| Gecontroleerd door: de redactie | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2023 | ||
| Thema's: | ||