uit een sitlle winter
slaap komen alle bloemen
kleur versierend naar buiten
en elk moment opnieuw
in die schoonheid
wiegen langzaam
de eerste vlinders
bijna hemelrakend
door het licht
langs de vroege morgendauw
nog pril
zoals alles voor even
te voelen blijft
tot de wereld
in tederheid veranderd
als een gloednieuw
werk dat ontluikend
is om verder te onstaan
naar volle bloei
laat mij
spelen met wat zonnestralen
in woorden
dansen
op golven van indigo
regen bogen in hun vloed
als vuur dat vrijheid
in het leven tekent
waar lente
de vele nieuwe wegen
opent
en nog ongekende deuren
ontsluiten
van uur tot uur
maar al zo wonderbaar
voor wie het wonder
in haar melodie
nog kent
de fluister adem van ontwaken
die ieder beeld beschrijft
over bloei zachte tinten
met vleugels aan
die je laten dromen
zoals je
van de natuur verwacht
en ik geloof dat
elke pas ontwakende
droom erin geboren is
en terug te vinden
ook voor jou
zo voelbaar
zijn de vonken
en soms heel stil
als herboren worden
uit een nog breekbare bloesem
cocon
maar al te mooi
Compostje: | Vrijdag, februari 24, 2023 07:57 |
Wonderbaarlijke beelden weer.... Mooi M-Rose | |
Dirk Hermans: | Donderdag, februari 23, 2023 19:05 |
Heel bijzonder jouw woorden | |
Anneke Bakker: | Donderdag, februari 23, 2023 16:10 |
Heerlijke gevleugelde lentepoëzie laat je ons weer lezen M-Rose, het herlezen hiervan bijzonder de moeite waard. Lieve groeten en dank voor dit moois. Anneke |
|
teun hoek: | Donderdag, februari 23, 2023 09:19 |
melodieus. th | |
Auteur: M-Rose | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 23 februari 2023 | ||
Thema's: |