uit een sitlle winter 
slaap komen alle bloemen
kleur versierend naar buiten

en elk moment opnieuw
in die schoonheid 
wiegen langzaam
 de eerste vlinders 
bijna hemelrakend 
door het  licht
langs de vroege morgendauw 

nog pril
zoals alles voor even 
te voelen blijft

tot de wereld  
in tederheid veranderd 
als een gloednieuw 
werk dat ontluikend 
is om verder te onstaan 
naar volle bloei

laat mij 
spelen met wat zonnestralen
in woorden 
dansen 
op golven van indigo
 regen bogen in hun vloed 
als vuur dat vrijheid 
in het leven tekent 

 waar lente 
de vele nieuwe wegen 
opent
en nog ongekende deuren
ontsluiten 
van uur tot uur 
maar al zo wonderbaar

voor wie het wonder
in haar melodie  
nog kent
de fluister adem van ontwaken 
die ieder beeld beschrijft
over bloei zachte tinten 
met vleugels aan 
die je laten dromen
zoals je 
van de natuur verwacht 

en ik geloof dat 
elke pas ontwakende
droom erin geboren is
en terug te vinden 
ook voor jou

zo voelbaar 
zijn de vonken
en soms heel stil 

als herboren worden 
uit een nog breekbare bloesem
cocon

maar al te mooi