Het onvervalste beeld
Nagenoeg onbewogen
De reflectie die toont helderheid
Het water dat in de rust deelt
Waarbij de troebelheid allang is vervlogen
En stilte heerst als in wijzers zonder tijd

Een plek daar aan de waterkant
Vogels die speels manoeuvreren
Tussen al die lange stengels van dat wilde riet
Als in een hoek van ‘niemandsland’
Waar enkel de natuur echt lijkt te regeren
Jouw plekje, waar even niemand je ziet