Weerspiegelingen


Rustend en genietend
op het grauwe bankje  in het gras
aan de meanderende plas
keek ik in het spiegelende water
naar het struweel en het wiegende riet
hoe mooi het leven toen nog was

nu zoveel jaren later op het verweerde bankje
omgeven door fleurig lentetooi
spiegelt in mijn ogen hetzelfde wiegende riet
laat emoties los,  ook voor even het verdriet
thuis gekomen  kijk ik in de spiegel  en glimlach
dankbaar voor deze mooie dag en zeg :

Lieve Heer een volmondig dankje
het leven is toch nog mooi.

*

Anneke